آقای پی: سلام من آقای پی‌ام و اینجا استودیو چی؟ کجا؟….
صاد: وایسا وایسا آقای پی. یه دقیقه صبر کن.
آقای پی: سلام صاد بابا من همین الآن پادکست رو شروع کردم. چرا حرفمو قطع کردی؟
صاد: بابا باید آهنگ جدید بذاریم برای پادکستت.
آقای پی: صاد ول کن. الآن بچه‌ها منتظرن نمی‌شه که اینجوری. یهویی out of nowhere بیای بگی آهنگ جدید که.
صاد: اوت آف چی چی؟
آقای پی: out of nowhere یعنی همینجوری یهویی از الکی نمی‌دونم فارسی‌اش چی می‌شه.
صاد: الا بختکی منظورته؟
آقای پی: اصن هرچی تو می‌گی.الا کلنگی الا دمپختکی می‌گم یهویی اومدی می‌گی آهنگ جدید. اصلا چی هست این آهنگ جدید؟
صاد: الابختکی. الاکلنگی چیه. الا بختکی. اصن ولش کن. آهنگ جدیده. شعر هم داره خودت باید بخونیش.
آقای پی: چی من بخونم؟ مگه من خواننده‌ام. برو سر به سر یکی دیگه بذار.
صاد: خواننده که نیستی ولی صداتم بد نیستا.
آقای پی: راست می‌گی؟ جون من؟
صاد: باور کن. من خودم صدات رو شنیدم داشتی تو حموم آواز می‌خوندی. آهنگ بیبی شارکو می‌خوندی.
آقای پی: اوه اون آهنگ رو می‌گی. من خیلی دوستش دارم. Baby shark dododooo doo
صاد: باشه باشه. حالا نمی‌خواد بخونی بیا شعر خودت رو بخون.
آقای پی: نمی‌شه که آهنگ پادکست من شعر داشته باشه.
صاد: چرا نمی‌شه؟
آقای پی: آخه من اولش می‌گم من اینجام که با زبون درازم یه سوال رو از جعبه‌ی سوال‌های یهویی بردارم و هوپسی دوپسی جواب آماده است.
صاد: ببین حالا یه فکری هم برای اون می‌کنیم. اول بیا این آهنگ رو ضبط کنیم. برای بچه‌ها پخش کنیم شاید اصلا خوششون نیومد.
آقای پی: اگر خوششون هم نیاد قطعا به خاطر شعر تو بوده و الا صدای من که مشکلی نداره. حالا بده ببینم شعرت رو.
صاد: بیا اینم شعر.
آقای پی: منم من ، آقای پی / مسئول سوالای یهویی/ زبون دارم، خیلی دراز/ می‌کنه تو آسمون پرواز/ عاشق سوالای بچه‌هام/ پادکست می‌سازم با جوابام/ اگه داری سوال یهویی/ بفرست برای آقای پی. همین؟ دو خط شعر نوشتی انتظار داری من یه آلبوم موسیقی باهاش بدم؟
صاد: آقای پی. اول پادکست می‌خوایم یه دقیقه آهنگ بذاریم دیگه. حالا آماده باش که می‌خوام آهنگ رو بذارم تو هم روش بخون.
آقای پی: وایسا وایسا گلوم رو صاف کنم. آ آ آ {صدای آروغ زدن} اووو اووو اوو ایی ایی اای دو ره می‌فا دور ره می‌فا
صاد: آماده شدی؟ دوره می‌فا چیه؟
آقای پی: حواسم رو پرت نکن تو هنرمند نیستی نمی‌فهمی. آآااااااااا اوووووووووووو ایییییییی آآآآآآآآآآآاااااآآآآآآآآآ {صدای عجیب}
صاد: هان؟
آقای پی: هیچی هیچی شروع کن. آهنگت رو بذار.
{آهنگ آقای پی }
صاد: احسنت. آفرین. عجب صدای قشنگی. چقدر خوب خوندی. عالی بودی.
آقای پی: البته امروز بهترین خودم نبودم. بذار یه بار دیگه بخونم.
صاد: نه نه اصلا لازم نیست. همین خوبه.
آقای پی: اصلا من می‌گم بچه‌ها بگن خوب بوده یا نه.
صاد: بچه‌ها شما بگین خوب بوده یا نه؟
آقای پی: مگه بچه‌ها صدای ما رو می‌شنون؟ آخ یادم نبود دکمه‌ی ضبط پادکست رو زده بودم. یعنی بچه‌ها همه چیر رو شنیدن؟
صاد: بله که شنیدن. بچه‌ها بگین خوشتون اومد یا نه. من آخر این قسمت یه بار دیگه آهنگ رو هم پخش می‌کنم براتون .
آقای پی: ولی الآن که دیگه وقت نمی‌شه سوال جواب بدیم. چی کار کنیم؟
صاد: من می‌گم بیا صدای بچه‌هایی که جواب سوال یهویی تو از قسمت قبل رو فرستادن پخش کنیم بعد خدافظی کنیم. آخه باید یه فکری هم بکنیم ببینیم اون هوپسی دوپسی رو باید کجای پادکست بگی.
آقای پی: باشه. بچه‌ها ببخشید دیگه. امروز اینجوری شد. بیاین با هم صدای بچه‌ها رو گوش بدیم.
طاها:
آقای پی: یعنی چی تیزتره. مگه سوزنه؟
صاد: چشم تیز یعنی چشمی که خیلی قویه. بعدی رو پخش کن.
حافظ:
آقای پی: به به سلام حافظ جان. ۴ تا ۸ برابر. خیلیه. آفرین. آفرین.
فرنیا امینی:
آقای پی: سلام فرنیا امینی. ممنونم که جواب سوالم رو دادی. آفرین تو هم درست گفتی.
آیلین:
آقای پی : آفرین آیلین. تو هم درست گفتی. آفرین.
یکتا:
آقای پی: پرندگان شکاری؟
صاد: یعنی پرندگانی که شکار می‌کنند.
آقای پی: آهان آهان. جالبه. پس شاهین و باز هم چشماشون قویه. ممنون یکتا.
امیرحسین:
آقای پی: امیرحسین تو و یکتا با هم جواب رو پیدا کردین؟ خیلی خوبه که. منم به این ویزبی می‌گم بیا تو پادکست من می‌گه نمی‌خوام من دوست دارم تنهایی پادکست درست کنم.
ایلیا:
آقای پی: به به. ممنونم
صاد: ممنونم ایلیا جون. تولدت داروگ مبارک.
آقای پی: اوه چه ذوقی کردی صاد. بله تولد داروگ مبارک.
موژان:
آقای پی: سلام موژان. چه اختاپوس بزرگی. اگه چشمش اندازه توپ فوتباله کل بدنش چقدره. واوو
ملورین:
آقای پی: هی هی هی. ملورین ممنونم که جواب سوال قسمت قبل رو برام فرستادی.
فرهام:
آقای پی : ممنونم فرهام. آره. درست گفتی.
ویانا:
آقای پی : بله همینطوره. درست گفتی.
هما:
آقای پی: به به هما دوست قدیمی خودمون. ممنونم.
ماتیار:
آقای پی: اوه اوه ۴ تا ۸ برابر تیزبین‌تر از آدما. ممنونم ماتیار.
محمد:
آقای پی: چی دوربین زده؟
محمد:
آقای پی: ها ها ها چه شوخی بامزه‌ای. ولی جوابت هم درست بود. به بچه‌های رفسنجان سلام برسون بگو پادکست من رو گوش کنن.
آرمان و امید عباسی‌زاده:
آقای پی: اووووه. جغدها. اصلا به اون‌ها فکر نکرده بود. چشم عقاب مسافت‌های دور رو خیلی خوب می‌تونه ببینه ولی توی شب چشم جغد خیلی خوب کار می‌کنه. آفرین بهتون آرمان و امید.
سبحان:
آریو:
ملورین:
آقای پی:سبحان، آریو ملورین شما‌ها هم درست گفتین. آفرین آفرین. سلام به بچه‌های شهرتون برسونین.
مانیار:
آقای پی: هووووم تیرکس. من به دایناسورها فکر نکرده بودم. آفرین مانیار.
برسام:
آقای پی: سلام بر دوست قدیمی‌خودم برسام هاشمی. آفرین تو هم درست گفتی. عقاب و جعد و ببر و شیر.
ستاره:
آقای پی: آفرین ستاره. عقاب و شاهین در روز و جغد و ببر در شب. منم دوستت دارم ستاره. بازم برامون صدا بفرست.
علی:
آقای پی: به به علی حسین زاده. آفرین خیلی خوب گفتی. ممنون. خب بچه‌ها ببخشید امروز نشد یه سوال یهویی جواب بدیم. دیدین که صاد اومد گفت آواز بخون.
صاد: بچه‌ها از قسمت بعد دوباره سوال‌ها رو جواب می‌دیم. فقط تا قسمت بعدی بهمون بگین از آهنگمون خوشتون اومده یا نه.
آقای پی: پس آهنگ رو آخر برنامه دوباره پخش کن.
صاد: آخر برنامه یعنی کی؟
آقای پی: این پادکست سوال‌های یهوییه پس یهویی خدافظ.
صاد: ای الان بود. خدافظ.
{آهنگ}